Nieuws

In memoriam Jac Janssen

 

Het is dinsdagavond, trainingsavond van de Peelrunners  en de vaste trainingsavond van Jac. Het is kil en koud weer en er ligt nog sneeuw op de baan van het afgelopen weekend.

Vanwege die sneeuw gaat de baantraining niet door en trekt elk groepje zijn eigen plan. Jac gaat met Marlie, Yvonne en Hedwig voor een duurloopje richting Meerlo. Niemand die er ook maar het geringste vermoeden van heeft dat dit de laatste loop is van Jac.

In de groep werd nog even gevraagd of het tempo goed was voor iedereen als Jac plotseling in elkaar zakt. Er is meteen gestart met hulp aan Jac en ondanks dat deze hulp op een gegeven moment van alle kanten kwam, mocht dit niet baten en kon dit Jac niet terugbrengen naar ons.

Iedereen kende Jac as enne schonne kel.

De verslagenheid op het eind van de training was dan ook groot, dat deze schonne kel na de training niet terugkeerde naar d’n Oetloëp.

Hoe kennen de Peelrunners Jac? Jac was de man die elke dinsdag met zijn fiets uit Lottum naar de baan kwam. Een fanatieke loper die met zijn eigen lopersgroepje trouw zijn rondjes liep op de baan. Hij was een sportman pur sang, tennissen en voetballen hadden ook een warme plek in zijn hart.

 

We kennen hem ook als de man die in elke zin het woord Lottum wilde gebruiken. Iedereen die met Jac liep kreeg  meteen te horen dat Lottum toch wel een heel schon durp is en wat hem betreft de hoofdstad van Nederland moest zijn. Hij vond dan ook  dat je het als een eer moest beschouwen als je in Lottum mocht wonen of werken.

Er waren maar twee trainingsavonden die Jac standaard oversloeg, daags na Lottumse  perdemert en kermisdinsdaag.

 

Jac had altijd goede zin en lachte veel en graag. Ook had hij altijd meteen een antwoord klaar. Als hij bijvoorbeeld werd ingehaald door een snellere loper kwam er meteen commentaar: “loep maa door geej, ik zeej ow liffer van aachter as van vurre!”

 

Alle Peelrunners weten dat Jac graag in vrouwelijk gezelschap liep, wonderbaarlijk accepteerden alle dames dat ze door Jac af en toe ‘muts’ werden genoemd.  Zijn voorkeur voor vrouwelijke lopers had mogelijk te maken met het feit dat Jac graag kletste tijdens het lopen. Zelfs tijdens zijn wedstrijden was gespreksstof belangrijker dan een goede eindtijd. Met verbazing zagen collega lopers tijdens het Rundje um ut Hundje of de Venloop Jac vrolijk kletsend met een wildvreemde de eindstreep halen. “Jac,  je had toch een betere tijd kunnen lopen als je je energie niet verkletst had?!” De reactie van Jac: “ut get toch um de gezelligheid!”

 

Op 12 december is Jac definitief van ons weggelopen…. Alle Peelrunners zijn ervan overtuigd dat Jac ook tijdens zijn laatste reis weer snel gezelschap heeft gevonden om over Lottum en sport te praten.

 

Lieve Jac, bedankt voor al je gezelligheid, in onze harten blijf je voor altijd met ons meelopen.

 

 

 

Agenda

ma di wo do vr za zo
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28