Hallo allemaal, beste Peelrunners,

Ik wil jullie graag vertellen over mijn loopcarrière en wat ik allemaal beleefd heb bij de De Peelrunners.

Op mijn 25e ben ik gestopt met roken en gingen we met vrienden het bos in om een rondje te lopen. Dat was rond 1980.
Er was een groepje lopers in Sevenum dat om het voetbalveld liep en Tjeerd en ik besloten om een keer in de week mee te rennen.Chris Beurskens bedacht wat tempo’s en ik verzorgde de oefeningen.Dat werd al gauw saai. Veel herrie en gevloek…
Hierna hebben we ons aangesloten bij de atletiekclub in Venray. Van 1985 tot 1994 zijn we actief geweest bij de triathlonvereniging. Dat betekende dus zwemmen, fietsen en hardlopen.

Wat was dat een mooie tijd.

We werden er ons bewust van dat een eigen lopersclub oprichten de moeite waard zou zijn. En dat werd dus in 1989:

De Peelrunners

Op de dinsdagavond gingen we trainen op het terrein van de hondenclub aan de Dijkerheideweg in Horst.We besloten op donderdagavond op en neer naar Horst te lopen, ook de Horstenaren liepen naar Sevenum en weer terug.Op zaterdagmiddag liepen we op de Schaak en op elke training waren wel 40 Peelrunners.

De baan werd aangelegd en er werdende portocabines geïnstalleerd. Daarvoor hadden we een klein gebouwtje als clubhuis, waar nu het parkhotel staat.

Ook werd de donderdagavondtraining ingevoerd door het toenmalige bestuur.
Wat werden er snelle tijden gelopen door heel veel fanatieke Peelrunners.
Met zijn allen liepen we de regio crossen: de eigen Steegbergcross bij de manege in Kronenberg, in Tegelen de halve marathon en City Pier City in Den Haag.

Ook herinner ik mij het Vaals-Venlo evenement, een estafette wedstrijd met fietsers en lopers waar we met heel veel Peelrunners aan meededen.
Dat was altijd gezellig, altijd in de prijzen en met onze blauwpaarse trainingspakken vielen we wel op.De Peelrunners waren overal populair.

Inmiddels kregen we steeds meer trainers.Ik herinner mij wel dat Chris en ik heel wat jaren alleen voor de groep stonden. Langzamerhand kregen er steeds meer trainers bij. Uiteindelijk waren we met tien trainers.

Omdat ik de muggen en de dazen op de Schaak helemaal zat was, ging ik in 2006 op de zaterdagochtend in de Kasteelse Bossen lopen met enkele dames. Wat was dat een mooie initiatief. De dames in de regio werden steeds actiever.

Er is een jaar geweest dat we in de meerderheid waren. Meer vrouwen dan mannen bij de Peelrunners.

Lang heb ik de dinsdagtraining verzorgd, totdat de laatste 4 trainers slaagden en ik besloot om te stoppen, dat was in 2017.

Tot februari 2023 heb ik de zaterdagochtendtraining met alle plezier verzorgd met een gevarieerd en veilig programma. Deze trainingen zijn goed te combineren met de trainingen op de baan.

Aan alles komt een eind.

Ik ga stoppen met hardlopen, mijn heupen laten weten dat deze belasting voor mij niet goed meer is.

Ik prijs mijzelf gelukkig dat ik 43 jaar heb mogen lopen, met als kers op de taart op 54 jarige leeftijd twee marathons onder de 4 uur. Wat heb ik genoten, samen met heel veel gezellige en sportieve Peelrunners, veel gefeest en gelachen,

Ik bedank dan ook iedereen die een steentje heeft bijgedragen om dit allemaal mogelijk te maken.
Om mijzelf te kunnen zijn door en voor een sport die veel meer is dan alleen lopen.
Je komt mij zeker nog wel ergens tegen, in het bos wandelend of op de fiets.

Tot ziens met sportieve groeten Truus Hiddema.